ما كاركنان و اعضی داخلی انستیتو متعهد می‌شویم که:

1. آنچنان به دانش پژوهان انستیتو آموزش خواهیم داد که به آنها یاری دهیم تا از ما روانکاوان و روان درمانگران (Clinicians) بهتری شوند.
2. به آنچه به صلاح انستیتو و ارتقاء علمی و شأن آن است در مقایسه با آنچه در راستای نیازهای پس رونده شخصی خود می‌باشد، خواهیم اندیشید و تلاش‌ خواهیم کرد که اولی را در ارجحیت قرار دهیم.
3. رنجیدگی‌ها و مشکلات شخصی خود با دیگران را در ابتدا و در اولین فرصت فقط با همان فردی که از او رنجیده‌ایم یا با او مسئله داریم در میان خواهیم گذاشت و از تقسیم و پراکنده کردن آن با سایر اعضاء انستیتو خودداری خواهیم نمود. اگر به نتیجه‌ مطلوب نرسیدیم، در مرحله بعدی، دوباره با همان شخص با بیشتر در نظر گرفتن احتمال مسئولیت فردی خود در به بار آوردن رنجیدگی‌مان، به مکالمه خواهیم پرداخت. فقط در مرحله آخر است که اگر نیاز به کمک فرد سومی وجود داشت، فرد دیگری از داخل انستیتو در جریان قرار خواهد گرفت و آن شخص معاون مدیر آموزش و یا مدیر آموزش انستیتو خواهد بود.
4. به یاد خواهیم داشت که گروه‌بندی ، مثلث سازی و غیبت در بین اعضای هر گروهی بسیار وسوسه انگیز، ارضاء کننده و موقتاً برای عزت نفس تحکیم کننده است، منتهی برای پیشرفت فردی و انسجام گروهی ما مخرب خواهد بود و از آن اجتناب می‌کنیم.
5. به‌ تفاوت‌های نظری و تکنیکی همدیگر به عنوان Clinician ها و فردهای متفاوتی که هستیم احترام خواهیم گذاشت.
6. در انستیتو روانکاوی تهران از آن شیوه‌ای که «روانکاوی» و «روانکاو» از طرف IPA تعریف شده است، پیروی و حمایت خواهیم کرد.
7. به دانش پژوهان، بیماران و مراجعین دیگر هیچ امید واهی نخواهیم داد. از ایجاد هر نوع رابطه «مرید و مرادی» که در آن فریب، اذیت، تحقیر، تنبیه، سوء استفاده یا اغفال نهفته یا آشکارا وجود داشته باشد، پرهیز خواهیم نمود. به آنها یاد خواهیم داد که مستقل فکر کنند.
8. مسئول بازآموزی خود هستیم و به یاد خواهیم داشت که در این رشته همیشه باید دانش پژوه و کاندید باقی‌ماند.
9. در خصوص رابطه‌های دو گانه با دانش پژوهان و کاندید ها :

الف – وقتی روانکاو/ رواندرمانگرِ دانش پژوه و کاندید هستیم، سوپروایزر1 انفرادی او نیز نخواهیم بود.

ب - وقتی روانکاو/ رواندرمانگرِ دانش پژوه و کاندید هستیم، ممکن است مدرس کلاس آموزشی او نیز باشیم.

ج - به عنوان یک مرجع قدرت، از سوء استفاده از قدرت و از بین بردن اعتماد دانش پژوه و کاندید یا بیمار امتناع خواهم ورزید.

د - به عنوان روانکاو/ رواندرمانگرِ یک دانش پژوه یا کاندید خود را از وارد شدن در صحبت و بحث در کمیته‌های آموزشی راجع به آن دانش پژوه و کاندید معذور خواهیم داشت .

10 - در خصوص رازداری:

الف- به عنوان سوپروایزر یک دانش پژوه و کاندید ملزم به همان راز داری نسبت به بیماران دانش پژوه و کاندید هستیم که خود دانش پژوه و کاندید ملزم به آن است. هدف این اصل طبیعتاً شامل ارزیابی بالینی دانش پژوه و کاندید و گزارش آن به کمیته پیشرفت نمی‌باشد.

ب- به خود این اجازه را نخواهیم داد که در مورد درمان شخصی دانش پژوه و کاندید یا در مورد

روانکاو/ رواندرمانگرِ او شروع به اظهار نظر کنیم؛ مگر آنکه خود دانش پژوه و کاندید درخواست کند که با ما اگر مدرس مشاور او در کمیته پیشرفت هستیم در مورد این موضوع مشورت نماییم.

ج- در خصوص رازداری اجرایی و اداری جلسات کمیته‌ها: تمامی بحث‌ها و تصمیمات کمیته‌ها در انستیتو را محرمانه خواهیم دانست و از تقسیم آنها با دیگران خود داری خواهیم ورزید. تنها روابط عمومی انستیتو، مسئولیت اطلاع رسانی را در اختیار دارد.

11 - در خصوص عدم حمیت از آموزش‌هی تحلیلی غیراستاندارد

الف) اعضی هیئت علمی، مدرسین و كمیته‌هی انستیتو روانكاوی تهران موظف هستند موارد ذیل را در راستی عدم حمیت از آموزش‌هی تحلیلی غیراستاندارد رعیت كنند:

1. سوپرویژن انفرادی به افرادی كه دانش پژوه و کاندید انستیتو نیستند و در حال فراگیری روش تحلیلی در جاهی دیگر به صورت غیراستاندارد (غیر سه وجهی) هستند ارائه ندهند.

2. سوپرویژن انفرادی به دانش پژوهان و کاندیدهای انستیتو، خارج از سوپرویژن‌هی تعیین شده بری تجربه بالینی آنها ارائه ندهند.

ب) دانش پژوهان و کاندیدهای انستیتو روانكاوی تهران به موارد ذیل در راستی عدم حمیت از آموزش‌های تحلیلی غیراستاندارد و همچنین هماهنگی با اهداف انستیتو بری احراز كیفیت بالی آموزش بری آنها توجه داشته باشند:

1. دانش پژوهان و کاندیدها آموزش‌هیی كه در انستیتو (آموزش در كلاس‌هی دوره، فوق دروس،‌ در كمیته عموم و سیر كمیته‌ها) دریافت كرده‌اند را اجازه ندارند در خارج از انستیتو در حینی كه دانش پژوه یا کاندید انستیتو هستند آموزش دهند یا اجرا كنند-چرا كه لازمه چنین كاری، از نظر اخلاق حرفه‌ی، تعلیم زیاد است كه با كارآموزی زیاد و یا فارغ‌التحصیل شدن امكان‌پذیر مي‌شود.

2. الزامی است که دانش پژوهان و کاندیدهای انستیتو این توصیه توصیه اكید آموزشی را رعایت فرمایند كه در خارج از انستیتو بیماران تحلیلی نبینند و سوپرویژن از فرد دیگری نگیرند، زیرا كه ازدیاد بی موقع تعداد بیماران تحلیلی و تعدد سوپرویزر باعث مخدوش شدن آنچه در انستیتو آموزش دیده‌اند مي‌شود و سردرگمی آنها را در پی خواهد داشت. چنین رخدادی مي‌تواند كیفیت آموزش یشان در انستیتو را كاهش دهد، كه در نتیجه كاملاً مغیر با استانداردها و اهداف آموزشی در انستیتو است.

3. دانش پژوهان و کاندیدهایی كه به دلیل شریط مالی نیاز به كار و درآمد بیشتر دارند، مي‌توانند بیماران دیگر خود را در انستیتو ببینند. انستیتو فضا و زمان بریشان فراهم خواهد كرد و در صورت امكان حتی بیمارانی را به آنها ارجاع خواهد داد. بری ین بیماران، دانش پژوه مي‌تواند در انستیتو سوپرویژن گروهی دریافت كند و در صورت لزوم از سوپرویزرهی انفرادی خود در انستیتو نیز در مورد آنها كمك بگیرد. لازم به یادآوری است كه ساعات كسب شده توسط ین گروه از بیماران دانش پژوه، به عنوان ساعات مورد نیاز بری كسب تجربه بالینی محسوب نخواهد شد.

4. واضح است كه میزان هماهنگی دانش پژوهان و کاندیدها با ین توصیه‌هی آموزشی الزامی نشان دهنده میزان تعهد یشان نسبت به تعلیم خود در انستیتو مي‌باشد.

فردی که نقش نظارت بر کار درمانی (انترنی) توسط دانش پژوه و کاندید را دارد.